Την εποχή που το σπίτι αναδεικνύεται εκτός από τόπος γαλήνης και οικογενειακή εστία, σε ύστατη κιβωτό προστασίας από αόρατους εχθρούς, δεν είναι ακόμη αργά να αναλογιστεί κανείς εκείνους που σ’ αυτές τις συνθήκες παραμένουν ανέστιοι, διαθέτουν για μόνη στέγη ένα αντίσκηνο, που έχουν υποχρεωθεί να απομακρυνθούν από τις ρίζες τους, και που ζουν μέσα στη σκοτεινή αβεβαιότητα για το καθετί. [Φωτογραφία: Πέτρος Γιαννακούρης, Ειδομένη, 28 Φεβρουαρίου 2016] [Από την έκθεση «Μια άλλη ζωή: Ανθρώπινες ροές, άγνωστες Οδύσσειες» (2016) του MOMus - Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης]