Η σειρά Cov-er 19 Project προσπαθεί να προσεγγίσει τις αντιδράσεις που γεννήθηκαν από την απειλή του ιού της ημέρες της καραντίνας. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση μιας τόσο άγνωστης κατάστασης με γνωρίσματα απειλής, ξύπνησε τους πιο παράλογυς φόβους μας. Ο ιός είναι παντού, στα αντικείμενα, στο φαγητό, αλλά και στους άλλους. Οτιδήποτε βρίσκεται πίσω από τις κλειστές πόρτες αντανακλά τις πιο απλές αλλά και τις πιο παράλογες αντιδράσεις μας. Ένα μαύρο φόντο κυριαρχεί στις σκέψεις μας, νιώθουμε μόνοι αλλά δεν συμβαίνει μόνο σε μας. -Πώς να προστατευτούμε? Τα φαρμακεία δεν έχουν πια μάσκες -Πώς να καλύψω τα χέρια μου? Και αν ο ιός είναι στο πάτωμα? -Που ακούμπησε αυτή η τσάντα? -Μήπως να μείνω μέσα? Το βίωμα αυτό επηρέασε το ατομικό κα συλλογικό ασυνείδητο με τρόπο που ακόμα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις διαστάσεις του. Το άλμα από το λογικό στο παράλογο έδωσε στα πιο απλά καθημερινά πράγματα άλλες μορφές, αλλόκοτες. Απομεινάρια, αντικείμενα χωρίς φλοιό, άλλα που έχει μείνει ο φλοιός τους, όλα μέσα στο σπίτι μας. Η χρήση τους μεταβάλλεται μέσα από τον φόβο και την αγωνία του αόρατου κινδύνου. Μια άλλη θέαση αυτών των αντικειμένων που προσδοκεί να περιγράψει την ένταση και την έκταση όλων όσων βιώσαμε κατά τη διάρκεια της καραντίνας.Τελικά η αλληλεγγύη έδειξε το φως.