Η εικαστική έρευνα μου, τα τελευταία χρόνια, φέρει τον γενικό τίτλο “Αλληλουχίες”. Η κάμερα συλλαμβάνει θραύσματα εικόνων, τα οποία μέσα από μια διαδικασία πολλαπλών διαμεσολαβήσεων, μεθοδολογικών διαφοροποιήσεων και εντατικής παραγωγικής διάθεσης, αναζητούν το “ενδογενές ενέργημα της εικόνας” [Bildakt]. Προς μια κατεύθυνση χειραφέτησης της εικόνας έναντι του βλέμματος του θεατή, οι ελάχιστες δομικές μονάδες μιας αλληλουχίας εικόνων (video frames) αρνούνται να περιοριστούν στον ρόλο ενός σημείου σε κάποιο σημειωτικό σύστημα. Αντίθετα τείνουν προς μια ενεργή αυτονόμηση, μετατοπισμένες από την αρχική τους κατάσταση, σε παράλληλες συνθήκες σώρευσης, στοίβαξης, αρχειοθέτησης και εν τέλει επανασύνθεσης. Πρόκειται ουσιαστικά για μια απόπειρα κατανόησης ενός δικτύου σχέσεων ανάμεσα στον παρατηρητή και την εικόνα, δηλαδή μιας, επί ίσοις όροις, διαλεκτικής ανάμεσα στην παραγωγή και την πρόσληψη της εικόνας. Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια διατύπωσης της ιδέας της εφαρμογής του μοντάζ ως ένα είδος “κριτικής ιστοριογραφίας”. Υπονοείται πως τα θραύσματα της ιστορίας μπορούν να διασωθούν µε την απόσπασή τους από το αρχικό τους πλαίσιο και την επικόλλησή τους σε μια σειρά παραθέσεων, µε τρόπο ώστε να συγκροτούν την εικόνα εκείνη που δεν εξεικονίζει απλά μια ιδέα ή συλλαμβάνει μια πραγματικότητα, αλλά ενεργεί επί της πραγματικότητας και αποπειράται να κατασκευάσει μια ιδέα.