} catch (e) { console.error('Custom Theme JS Code: ', e); }

Στις μέρες που διανύουμε, στην οθόνη του υπολογιστή μας βρισκόμαστε απέναντι σε μια ροή εικόνων και κειμένων που άλλοτε μας ενημερώνουν κι άλλοτε μας παραπληροφορούν, άλλοτε μας τρομοκρατούν και άλλοτε μας καθησυχάζουν, άλλοτε, δε, υπόσχονται να κρατήσουν ζωντανή την ψευδαίσθησή μας ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Κι όμως η πραγματικότητα έχει αλλάξει και αλλάζει κάθε μέρα. Το παρατηρούμε, το νιώθουμε, το ξέρουμε.

Το MOMus, συνεχίζοντας το «Resilience Project – Μαζί Ανθεκτικοί», διευρύνει την ανθεκτικότητά του και θέλει να επικοινωνήσει περισσότερο με όλους εκείνους που το έχουν ανάγκη.

Μοιραστείτε μαζί μας μια εικόνα που δημιουργείτε εσείς και που έχει καλλιτεχνική διάσταση, ως ανταπόκριση στις συνθήκες εγκλεισμού που βιώνουμε. Σκοπός δεν είναι απλά να δημιουργήσουμε με τον τρόπο αυτό κοινωνικά υποκατάστατα για την μοναξιά μας, ούτε απλά να περιφρουρήσουμε βασικές αξίες και κεκτημένα δικαιώματα, αλλά με αφορμή την ακραία και απροσδόκητη αυτή συνθήκη ανατροπής της καθημερινότητας που μας έχει επηρεάσει όλους/ες αδιακρίτως, να επαναπροσδιορίσουμε αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, ο ελεύθερος χρόνος, η αλληλεγγύη και η πρόσβαση όλων στα βασικά αγαθά της υγείας, της παιδείας και του πολιτισμού.

Σχολιάστε με μια δική σας φωτογραφία, ζωγραφικό σας έργο, σχέδιο ή άλλο εικαστικό μέσο που μπορεί να περιέχει εικόνα, animation, ήχο, κείμενο ή βίντεο, τον νέο, προσωρινό ελπίζουμε, τρόπο ζωής και επικοινωνίας μας. Δώστε το δικό σας τόνο και ας φτιάξουμε μαζί το ψηφιακό λεύκωμα των ημερών μας.

Κωνσταντίνος Κιουτσιουκης

Κωνσταντίνος Κιουτσιουκης

Μέρος σειράς έργων με βασική θεματική την περιήγηση στην άβυσσο Ζώντας αιωρούμενος ανάμεσα στην ανεμελιά και την ευθυμία οι μέρες περνάνε άσκοπα η μια μετά την άλλη ξανά και ξανά Έτσι ξαφνικά αρχίζει κάτι να τρυπώνει, να επισκιάζει τον κόσμο, να ταρακουνάει, να τραυματίζει. Ο ορίζοντας του βιολογικού συναντάει την θάλασσα του πνεύματος • της ψυχής. Ο κόσμος γεμίζει από το κενό που γιγαντώνεται ασφυκτικά, και η ζωή από μια άσκοπη βόλτα περνάει σε μια απύθμενη άβυσσο όπου στο χάος αυτό ο χώρος και ο χρόνος παραμορφώνεται. Μέσα στο ατελείωτο σκότος κάτι συναρπαστικό συμβαίνει, αρχίζει να υπάρχει κάτι που δίνει σκοπό, κάτι που καταργεί την αέναη πτώση, κάτι που χάρη σ’ αυτό, ο χώρος και χρόνος γίνονται πανίσχυροι, άλλοτε είναι φανερό και άλλοτε είναι μια διαίσθηση κρυμμένη βαθια μέσα στα θεμέλια της ύπαρξη μας, που μόνο τα χνάρια της εντοπίζουμε και μας ελκύουν όπως τίποτε άλλο . Το φως αυτό είναι μια διέξοδος, είναι μια ελπίδα για λύτρωση. Είναι μια αίσθηση ελευθερίας . Είναι ένα ταξίδι που πιθανόν δεν έχει προορισμό, όμως σίγουρα είναι κινητήριος δύναμη . Αυτή τη δύναμη θέλω να υπενθυμίσω. Part of an artworks series with the main theme being the tour into the abyss Living pendulous between carelessness and cheerfulness, the days go by unnecessarily one after the other again and again. So suddenly something starts to creep in, to overshadow the world, to shake, to hurt. The horizon of the biological world meets the sea of ​​spirit • of soul.The world is filled with void that grows suffocatingly, life from a pointless walk passes into a bottomless abyss where this chaos distores space and time. In the endless darkness, something exciting happens, something begins to give purpose, something that abolishes the perpetual fall, something that thanks to it, space and time become powerful, sometimes it is obvious and sometimes it is an intuition hidden deep in the foundations of our existence, whose traces only we can locate and attract us like nothing else. This light is a way out, it is a hope for redemption. It's a sense of freedom. It's a journey that probably has no destination, but it's definitely a driving force. That power i want to remind.