ο σκοτεινό δωμάτιο και η θέα στη νύχτα έξω από το ανοικτό παράθυρο μεταμορφώνονται από τον Javier Vilató σε ένα σκηνικό ονείρου και φαντασίας. Ο καλλιτέχνης διερεύνησε τις καινοτομίες και τις ανατροπές του κυβισμού με τα παραδοσιακά πρότυπα αναπαράστασης κοντά στο θείο-Πικάσο στο Παρίσι. Τα στιβαρά περιγράμματα και η μονοχρωματική παλέτα συνθέτουν τα αντικείμενα, τα έπιπλα και το χώρο μεταφέροντας ποιητικούς συμβολισμούς για την ανθρώπινη παρουσία ή απουσία. Το σύνορο ανάμεσα στο φανταστικό και τον πραγματικό κόσμο μεταβάλλεται, η ισορροπία της προοπτικής χάνεται και ο χώρος ρέει με την αντιστροφή του νοήματος του μέσα και του έξω. [Vilató Javier (1921-2000, Ισπανία), Χωρίς τίτλο, 1948, Λάδι σε πανί, 41x33 εκ. Δωρεά των Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (1999), MOMus - Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης / Museum of Contemporary Art-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης]