Πολλαπλές ανατροπές αλλά και ένα παιχνίδι κλίμακας στα όρια του χώρου, της δομής και της εικόνας περιμένουν τον επισκέπτη που θα ανοίξει την πόρτα της εγκατάστασης του Δημήτρη Κόζαρη με τίτλο «Σπίτια και ελικοειδείς σκάλες». Μακέτες σπιτιών που θυμίζουν απομεινάρια ενός διοράματος ή στοιβαγμένες παιδικές κατασκευές, αποκαλύπτονται στριμωγμένες σε έναν χώρο φυσικών διαστάσεων που εξωτερικά και εσωτερικά μοιάζει αποθηκευτικός, αλλά τελικά είναι αυτός ακριβώς, ο δευτερεύουσας σημασίας χώρος, που εμπεριέχει και περικλείει τη μεγάλη ενότητα «σπίτι». Την αντιστροφή εντείνει η ανισορροπία των γερμένων σπιτιών τα οποία, μαζί με τον άξονά τους, έχουν απολέσει πλέον και τη ζωτική τους σύνδεση με τις ελικοειδείς σκάλες που διασφάλιζαν την κυκλοφορία και κρατούσαν τα πάντα σε τάξη, επαφή και λειτουργική επικοινωνία. [Δημήτρης Κόζαρης, Σπίτια και Ελικοειδείς σκάλες, 2002 Κατασκευή, 220x100x100 εκ. Χρησιδάνειο Λεωνίδα Μπέλτσιου στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, MOMus - Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης]